Εφαρμογή υδρογεωλογικών & γεωφυσικών μεθόδων για τη μελέτη ευαίσθητου παράκτιου υδροφορέα, ευρύτερη περιοχή Γεροπόταμου, νομού Ρεθύμνης.

Abstract

Η λεκάνη του Γεροποτάμου βρίσκεται στο βόρειο‐κεντρικό τμήμα της Κρήτης όπου εκεί παρατηρείται διείσδυση του θαλασσινού νερού στον υδροφορέα (φαινόμενο υφαλμύρινσης), έχοντας ως αντίκτυπο την ρύπανση του υπόγειου νερού. Η γεωλογία της περιοχής χαρακτηρίζεται ως πολύπλοκη περιλαμβάνοντας τη φυλλιτική‐χαλαζιτική σειρά στα Βόρεια, η σειρά Plattenkalk (υπόβαθρο, Ταλέα Όρη) στα Ανατολικά, Δυτικά και κεντρικά καλύπτεται από σύγχρονα ιζήματα, ενώ τα ρήγματα έχουν διεύθυνση ΒΔ‐ΝΑ και ΒΑ‐ΝΔ. Στην περιοχή μας εφαρμόσαμε την ηλεκτρομαγνητική μέθοδο βυθοσκόπησης παροδικών κυμάτων (διεθνώς γνωστή ως ΤΕΜ) και πραγματοποιήθηκαν 90 βυθοσκοπήσεις σε 30 θέσεις (μεταξύ τους απόσταση περίπου 200 μέτρα κατά χ άξονα). Μετά από επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων υπαίθρου, ακολούθησε μοντελοποίηση (με αντιστροφή), όπου προέκυψαν 1D μοντέλα και κατασκευάστηκαν 2D απεικονίσεις (προφίλ) των γεωηλεκτρικών δομών. Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων έδειξε ότι η υφαλμύρινση είναι όντως η κύρια αιτία ρύπανσης αυτής της ευαίσθητης περιοχής και οι ρηξιγενείς ζώνες στον φαινομενικά αδιαπέρατο σχηματισμό των Φυλλιτών‐Χαλαζιτών φαίνεται να είναι η δίοδος του θαλασσινού νερού προς τον παράκτιο υδροφορέα.

The Geropotamos aquifer on the north‐central coast of Crete, Greece, is invaded in some places by salt water, with impact on freshwater supplies. The geological setting of the study area is considered complex, as the phyllite‐quartzite nappe lays on the northern part of Geropotamos basin, the Plattenkalk nappe (the bedrock) in the eastern part and Neogene and Miocene rocks in the western and central part of the study area. The local tectonic regime is characterized by faults of NW‐SE and NE‐SW directions. Investigation of the aquifer using Transient ElectroMagnetic method (known as TEM) and 90 TEM soundings in 30 sites have been carried out (about 200m in X dimension). After data processing and analysis, 1D models and 2D imaging (profiles) of geoelectric structures were resulted. The interpretation showed that seawater intrusion is the most probable cause for groundwater salination and that saline intrusion is likely to occur along fractures in a fault zone through otherwise low‐permeability phyllite‐quartzite bedrock.