Η διαιτησία ως τρόπος επίλυσης των συλλογικών εργατικών διαφορών.
The arbitration as a was of resolving collective labour disputes.
Abstract
Το θεσμικό πλαίσιο ενός συστήματος εργασιακών σχέσεων αποτελείται από την εργατική Νομοθεσία και την κρατική πολιτική, στον τομέα της μισθωτής εργασίας. Στην Ελλάδα, το θεσμικό αυτό πλαίσιο είναι ιδιαίτερα αυξημένο, διότι υπάρχει έντονος κρατικός παρεμβατισμός κατά την ρύθμιση των όρων και των συνθηκών εργασίας αλλά και γενική αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος, πράγμα που έχει αντίστοιχες αρνητικές επιπτώσεις για τη λειτουργία των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Οι εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις στις πιο πολλές περιπτώσεις, αφήνουν το σημαντικότερο βάρος της διαπραγμάτευσης τους προς την κατεύθυνση του κράτους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εργοδότες, οι οποίοι διαθέτουν περισσότερες οδούς προσέγγισης προς τα κέντρα λήψης κρατικών αποφάσεων, εξαιτίας κυρίως των ανεπίσημων σχέσεων τους με τους κρατικούς φορείς. Από την άλλη πλευρά., το Ελληνικό εργατικό δίκαιο, δίνει έμφαση στην προστασία των ατομικών σχέσεων εργασίας. Αυτό συμβαίνει λόγω της ιστορικής ενδογενούς αδυναμίας του συνδικαλιστικού κινήματος, να μπορεί να επηρεάσει τη ρύθμιση των όρων και των συνθηκών εργασίας.
Collections
Except where otherwise noted, this item's license is described as Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)