Η ανθεκτικότητα των ακάρεων στα ακαρεοκτόνα.

Abstract

Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό της φυτικής παράγωγης καταστρέφεται από την δράση ακάρεων λόγω του μικρού βιολογικού τους κύκλου και των μεγάλων πληθυσμών που αναπτύσσουν. Εκτός από τις άμεσες συνέπειες λόγω της μύζησης των χυμών, μεταφέρουν και μικροοργανισμούς προκαλώντας δευτερογενείς μολύνσεις. Γνωστά επιζήμια είδη ακάρεων είναι οι τετράνυχοι Tetranychus urticae, Panonychus ulmi και Panonychus citri της οικογένειας Tetranychidae καθως και τα είδη Aculus pelekassi, Aculops lycopersici κ.α. Λόγω της δυσκολίας στην αντιμετώπιση, ο κύριος τρόπος καταπολέμησης των ακάρεων είναι τα ακαρεοκτόνα, τα οποία δρουν κατά κανόνα διαταράσσοντας τη σωστή λειτουργία του οργανισμού τους. ‘Έχουμε ακαρεοκτόνα που οι δραστικές τους ουσίες δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, στο σύστημα παραγωγής ενέργειας, στη βιοσύνθεση των λιπιδίων κλπ. Η εκτεταμένη, όμως, χρήση χημικών σε συνεργασία με τον μικρό βιολογικό κύκλο των ακάρεων και των μεγάλων πληθυσμών που αναπτύσσουν έχει δημιουργήσει κατά καιρούς φαινόμενα ανθεκτικότητας. Ως ανθεκτικότητα ορίζεται η ανάπτυξη της ικανότητας από ένα πληθυσμό ενός παράσιτου, να ανέχεται την έκθεση σε δόση εντομοκτόνου που κανονικά θα ήταν θανατηφόρα για τα περισσότερα άτομα του πληθυσμού του ίδιου είδους, τα προβλήματα που δημιουργούσατε από την παρουσία της ανθεκτικότητας σε πληθυσμούς εντόμων στις καλλιέργειες είναι αρκετά σοβαρά. Πλήττουν την ίδια την καλλιέργεια και την παραγωγή τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, ενώ έχουν και μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο. Οι παράγοντες που καθορίζουν την ανθεκτικότητα έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο με την βιολογία και την οικολογία του ακάρεος, τη φύση της δραστικής ουσίας και τις διασικασίες εφαρμογής των ακαρεοκτόνων (δόση, πλήθος εφαρμογών κλπ). Για την αντιμετώπιση του προβλήματος θα πρέπει να λαμβάνονται κυρίως προληπτικά μέτρα, τα οποία σχετίζονται με τον περιορισμό των εφαρμογών και των επεμβάσεων, τη χρήση εντομοκτόνων με μικρή υπολειμματική δράση, την εναλλαγή και μίξη δραστικών ουσιών με διαφορετικό τρόπο δράσης και, τέλος, με την εφαρμογή συστημάτων Ολοκληρωμένης καταπολέμησης. Η Ολοκληρωμένη καταπολέμηση μπορεί να βοηθήσει και στην αντιμετώπιση του προβλήματος όταν αυτό εκδηλωθεί, σε συνδυασμό με την αύξηση της δραστικής ουσίας στην εφαρμοζόμενη δόση, την αντικατάσταση ή εναλλαγή δραστικών ουσιών με διαφορετικό τρόπο δράσης και την προσθήκη συνεργιστικών ουσιών