Μεταφορά του (male-killing) στελέχους του βακτηρίου Wolbachia στη Drosophila simulans με σκοπό την πιθανή χρήση του στην βιολογική καταπολέμηση επιβλαβών εντόμων.

Abstract

Πήραμε έντομα που περιείχαν ήδη το βακτήριο "male-killing" καθώς είχαν μολυνθεί εργαστηριακά με μικροενέσεις. Με συνεχείς επεκτάσεις των καλλιεργειών δημιουργήσαμε έναν ικανοποιητικό αριθμό μολυσμένων εντομών για να μπορούμε να κάνουμε τον απαραίτητο αριθμό διασταυρώσεων. Είχαμε να ελέγξουμε αφενός αν εκφράζεται η ιδιότητα του βακτηρίου να προκαλεί θανάτωση στα αρσενικά στο νέο του ξενιστή τη D.simulans και αφετέρου αν προκαλεί κυτταροπλασματική ασυμβατότητα σε αυτήν. Η αναλογία θηλυκών και αρσενικών εντόμων καταμετρήθηκε για τέσσερεις γενιές και όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα δεν υπάρχει μείωση ή θανάτωση αρσενικών. Η φυσιολογική αναλογία του φύλου δείχνει ότι το βακτήριο δεν εκφράζει την ιδιότητα του, πιθανόν γιατί καταστέλλεται στον νέο του ξενιστή. Ο έλεγχος της κυτταροπλασματικής ασυμβατότητας έγινε μέσω των κατάλληλων διασταυρώσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιήσαμε μικρό αριθμό διασταυρώσεων αλλά παρόλα αυτά τα αποτελέσματα ήταν αντιπροσωπευτικά. Αυτό έγινε γιατί είχαμε κάποια προβλήματα κατά την διαδικασία αναπαραγωγής όπως θάνατος αρσενικού ή θηλυκού λόγο κακής μεταχείρισης ή νάρκωσης για αρκετή ώρα και χαμηλών θερμοκρασιών [ η εργασία πραγματοποιήθηκε τέλη χειμώνα αρχές άνοιξης ] που μείωναν την θερμοκρασία δωματίου με αποτέλεσμα τη μείωση των συζεύξεων και την παραγωγή αυγών γενικότερα. Τα αποτελέσματα από τον έλεγχο της ικανότητας του βακτηρίου να προκαλεί κυτταροπλασματική ασυμβατότητα μας έδειξαν ότι υπάρχει φυσιολογική θνησιμότητα εμβρύων με το ποσοστό να ποικίλει από διασταύρωση σε διασταύρωση αλλά γενικά να είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Με μεγαλύτερο το 6,22% στην διασταύρωση STCP X 45 και μικρότερο το 1,62% στην STCP X 4. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το βακτήριο καταστέλλεται στη D.simulans και δεν εκφράζει κανέναν φαινότυπο. Δεν εκφράζει την ιδιότητα της θανάτωσης των αρσενικών που έφερε στον φυσικό του ξενιστή αλλά ούτε το φαινότυπο της κυτταροπλασματικής ασυμβατότητας που είναι ο πιο κοινός φαινότυπος στον νέο του ξενιστή. Βλέπουμε την σημασία της επίδρασης του ξενιστή στη δράση του βακτηρίου, γεγονός που μας δείχνει πόσο καλά πρέπει να μελετήσουμε αυτή την σχέση πριν την χρησιμοποιήσουμε για την καταπολέμηση επιβλαβών εντόμων. Γενικά τα αποτελέσματα μας όμως μας δίνουν ενθαρρυντικά μηνύματα για το μέλλον της έρευνας στο χώρο αυτό.